UD Wawer nie uznaje mieszkańców os. Sadul za stronę w postępowaniu dotyczącym pozwolenia na budowę kolejnego masztu telefonii komórkowej przy Lucerny

Naczelnik Wydziału Architektury i Budownictwa (WAB) A. Celińska odmawia uznania mieszkańców os. Sadul za stronę w postępowaniu dotyczącym pozwolenia na budowę trzeciej stacji bazowej (trzeci maszt) telefonii komórkowej przy ul. Lucerny na terenie działki, której właścicielem jest Warszawska Spółdzielnia Handlowa „Fala” (pisaliśmy o tym we wpisie Sadul – strefa śmierci?).

Według WAB „Stosownie do zapisów art.28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623) stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu.” Naczelnik Celińska już wcześniej powiedziała, że nie interesują jej odczucia mieszkańców związku z zagrożeniem, jakie spowoduje uruchomienie tak dużejliczby anten telefonii komórkowej wokół osiedla Sadul. Mieszkańcy osiedla Sadul nie tylko nie byli informowani o budowie dwóch już istniejących masztów antenowych przy ul. Lucerny, ale także nie informowano ich o postawieniu masztów z antenami na dachu budynku IMBiGS (dawniej TEKOMA) przy ul. Mrówczej 243. Ponadto naczelnik Celińska nie poinformowała, że stosownie do art. 29 ust. 3 (ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623) „Pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia, które wymagają przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, oraz przedsięwzięcia wymagające przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000, zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko” – czytaj Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska. Zasięg oddziaływania anten jest znacznie większy niż sugeruje to odpowiedź naczelnika Celińskiej. Tworzy się np. obszary ograniczonego użytkowania. W przypadku stacji bazowych przy ul. Lucerny nie powiadomiło się mieszkańców o ocenie oddziaływania na środowisko zgodnie z wyżej powołaną ustawą.

Jakie zagrożenie wynika z powodu kumulacji stacji bazowych w jednym miejscu?

Kumulacja anten w rejonie osiedla Sadul powoduje wzrost oddziaływania pola elektromagnetycznego na mieszkańców i ich zdrowie. Urzędnicy z ul. Żegańskiej, w tym burmistrzowie, a także radni z samorządu dzielnicowego nie reagują od lat w tej sprawie, mimo interwencji rad osiedli, w tym osiedla Zerzeń.

Maszty telefonii komórkowych są z nami na stałe, ale ich instalowanie wymaga regulacji pod względem lokalizacji i poziomów promieniowania.

Nadajniki takie powinny być zlokalizowane daleko od dzielnic mieszkaniowych oraz szkół i przedszkoli.

Z raportu Uzasadnienie wyznaczenia norm ekspozycji ludności na promieniowanie elektromagnetyczne na podstawie skutków biologicznych, opracowanego przez naukowców i specjalistów z dziedziny ochrony zdrowia publicznego, w ramach międzynarodowego projektu „Bioinitiative” (www.bioinitiative.org), można dowiedzieć się m.in. że:

Promieniowanie radiowe na poziomie występującym w pobliżu stacji bazowych i przekaźnikowych jest genotoksyczne i może powodować uszkodzenia DNA. Toksyczne oddziaływanie na genom może prowadzić do zmian w funkcjonowaniu komórek, ich rakowacenia i śmierci. W prawie każdym żywym organizmie istnieje specjalny mechanizm ochronny, uruchamiany przez komórki, kiedy są one atakowane przez toksyny środowiskowe lub znajdują się w niekorzystnych warunkach środowiskowych. Jest to tzw. odpowiedź stresowa, podczas której wydzielane są proteiny stresu. Stresorem środowiskowym, wywołującym fizjologiczną odpowiedź organizmu jest pole elektromagnetyczne. Już bardzo niski poziom tego pola, dużo niższy od obecnie obowiązujących norm może spowodować wytwarzanie przez komórki protein stresu. Oznacza to, że komórki uznają pola elektromagnetyczne jako szkodliwe. Dodatkowo niepokoi fakt, że jeśli stres trwa zbyt długo, działanie ochronne organizmu zmniejsza się. Stąd też komórki są gorzej chronione przed zniszczeniem i dlatego przewlekłe oddziaływanie może być szkodliwe nawet przy bardzo małym poziomie. Ludzie chronicznie poddawani ekspozycji na promieniowanie elektromagnetyczne o niskim poziomie pochodzącym z anten skarżą się na kłopoty z zasypianiem, poczucie silnego zmęczenia, bóle głowy, szumy w uszach, zaburzenia równowagi i orientacji, trudności z koncentracją, problemy z pamięcią. Te narzekania ludności są szeroko rozpowszechnione i stanowią przedmiot szczególnej troski społecznej w wielu krajach, w których rozwinięta jest technologia bezprzewodowa: w Szwecji, Danii, Francji, Niemczech, Włoszech, Szwajcarii, Austrii, Grecji, Izraelu. Wprowadzenie telefonii bezprzewodowej trzeciej generacji w Holandii i związany z tym wzrost poziomu emisji promieniowania z anten zbiegły się z nagłą falą narzekań tamtejszej ludności na pogorszenie się stanu zdrowia. Istnieją wyraźne dowody świadczące o tym, że pola elektromagnetyczne występujące na poziomie poniżej obowiązujących norm mogą wywoływać reakcje zapalne i alergiczne oraz zaburzać funkcjonowanie systemu immunologicznego. Zalecenia autorów raportu odnośnie ekspozycji na pulsujące promieniowanie radiowe, pochodzące z anten nadawczych telefonii komórkowej, urządzeń WI-FI, WI-MAX, i innych, podobnych źródeł: Zaleca się przyjęcie wartości 0,1 μW/cm2 jako poziomu ostrzegawczego dla przestrzeni otwartej. Dla porównania, graniczna wartość dopuszczalna i obowiązująca w Polsce jest sto razy wyższa. Poziom ten powinien być jeszcze niższy w budynkach. Niektóre badania oraz wiele doniesień osób narażonych wskazują na występowanie negatywnych efektów zdrowotnych przy poziomach niższych od wyżej zalecanego.